De conclusie van deze studie is dat voor geen van de onderzochte maatregelen ter verbetering van de bereikbaarheid van 1-1-2 bij stroomstoringen, de maatschappelijke baten en kosten een positief saldo hebben. Dit wijst erop dat de bereikbaarheid van 1-1-2 bij een stroomstoring op dit moment voldoende is gewaarborgd. Dit komt onder meer door de hoge kwaliteit van het stroomnet, waardoor storingen met een groot bereik (een groot aantal huishoudens zonder stroom) en een lange duur (meer dan vier uur) in Nederland praktisch niet voorkomen.

In de loop van het onderzoek zijn wel diverse zaken aan het licht gekomen die op dit moment suboptimaal geregeld zijn en het functioneren van de 112-keten zouden kunnen verbeteren. Dergelijke maatregelen zijn te karakteriseren als no regret-maatregelen of laaghangend fruit. De 112-meldkamers voeren op dit moment diverse maatregelen door om hun beschikbaarheid te verbeteren. Andere gebieden waar relatief eenvoudig winst is te behalen, zijn de informatievoorziening van netbeheerders aan telecomoperators en een grotere politie-inzet op het gebied van accudiefstal.

In recente jaren heeft een aantal grote stroomstoringen tot gevolg gehad dat 1-1-2 niet altijd goed bereikbaar was. Telecomaanbieders hebben een wettelijke plicht om de bereikbaarheid van 1-1-2 te waarborgen, maar hoe ver deze plicht reikt is niet nauwkeurig omschreven. Het ministerie van Economische Zaken overweegt daarom om een specifiekere norm op te stellen. Een dergelijke norm is echter alleen wenselijk als de maatschappelijke welvaart hierdoor toeneemt. SEO heeft voor een aantal maatregelen doorgerekend of dit het geval is.

Het onderzoek heeft de vorm van een maatschappelijke kosten-batenanalyse. Eerst zijn scenario’s opgesteld voor de grootte en frequentie van toekomstige stroomstoringen. Per scenario is berekend hoe vaak 1-1-2 niet bereikbaar is en hoe groot de maatschappelijke schade als gevolg hiervan is. Deze resultaten zijn vervolgens afgezet tegen alternatieve scenario’s waarin extra maatregelen zijn genomen om de bereikbaarheid van 1-1-2 te vergroten. Het doorvoeren van een maatregel brengt kosten met zich mee, maar daar staat tegenover dat de maatschappelijke schade als gevolg van mislukte 1-1-2-oproepen afneemt. Als het kosten-batensaldo van een maatregel positief is, is het wenselijk om deze door te voeren.