De Lissabon-strategie vraagt om grote investeringen in het transportprojecten, breedbandnetwerken en energie-infrastructuur. De behoefte aan investeringen in nieuwe infrastructuur is algemeen bekend, maar Europese en nationale publieke middelen zijn schaars in het huidige economische klimaat. Bovendien zijn zowel beleidsmakers en economen het er over eens dat de publieke financiering van dergelijke investeringen niet langer de standaard moet zijn, zoals het enkele decennia lang geweest is. Als gevolg daarvan, worden particuliere beleggers steeds belangrijker als het gaat om investeringen in infrastructuur. Dergelijke investeringen zijn echter over het algemeen hoog, er is sprake van politieke risico’s en er is vaak sprake van een onzeker rendement en een lange terugverdientijd, waardoor private partijen kunnen aarzelen om te investeren.

Uitgaande van deze nadelen voor privé-initiatieven, gaan we in op de vraag wat beleidsmakers kunnen doen om het klimaat voor particuliere investeringen in nieuwe en innovatieve infrastructuur op het gebied van energievoorziening, telecom en transport te verbeteren. Dit artikel formuleert zeven aanbevelingen voor het stimuleren van particuliere investeringen in innovatieve infrastructuren: