Zelf doen? Inventarisatie van de zelfreguleringinstrumenten

Stel dat een grote snackbar in gemeente X de nodige overlast veroorzaakt voor omwonenden, bijvoorbeeld doordat verpakkingsmateriaal en afval rondzwerft door de buurt omdat klanten dit na nuttiging van de gekochte snacks op straat laten vallen en/of omdat de afvalbakken vaak ‘overlopen’. Gemeente X wil de overlast aanpakken zonder meteen wettelijke regulering te gebruiken. De ambtenaar in kwestie verwacht namelijk meer effect van een zelfregulerende afspraak met deze en mogelijk andere snackbars in de gemeente en met de omwonenden om de overlast op te lossen. Hoe kan de ambtenaar de afspraak het beste vormgeven? Wat zijn de risico’s en kansen van de verschillende soorten afspraken?

Dit rapport geeft beleidsmakers en ondernemers(organisaties) handvatten om te kunnen beoordelen of zelfregulering in bepaalde situaties een haalbare en wenselijke optie is. En zo ja, uit welke zelfreguleringsinstrumenten ze kunnen kiezen om het probleem te verhelpen. Deze keuze hangt af van de volgende elementen: (1) typering van het probleem, (2) typering van de spelers en (3) de instrumentenmix. Indien beleidsmakers en/of ondernemers(organisaties) deze elementen gericht uit zouden werken, wordt het voor hen mogelijk om zelf een oordeel te vellen over de wenselijkheid en haalbaarheid van zelfregulering. Vervolgens wordt het mogelijk om een gefundeerde keuze te maken voor een bepaald instrument. Dit rapport levert de onderscheidende vragen om deze keuze te faciliteren.