Het risico op kartelvorming binnen de markt voor vastgoedfinancieringen is groter geworden doordat het aantal spelers beperkt is en de laatste jaren zelfs is afgenomen. Dit onderzoek bestudeert de marktwerking in de vastgoedfinancieringsector op basis van Structuur-, Gedrags- en Prestatie-indicatoren. Een analyse van Structuurindicatoren brengt een drietal mogelijke risico’s voor de mate van concurrentie en de aannemelijkheid van kartelvorming aan het licht: de concentratie is de laatste jaren gestegen – en niet alleen naar aanleiding van de kredietcrisis – en kan als hoog worden bestempeld, de overstapmogelijkheden voor afnemers zijn beperkt en voor syndicaatleningen in het bijzonder geldt dat aanbieders in staat lijken te zijn condities bij (her)financiering te dicteren.

Voor indicatoren in verband met Gedrag en Prestatie zijn geen expliciete risico’s vastgesteld, deels omdat het gebrek aan transparantie in de sector een diepgaande (kwantitatieve) analyse belemmert. Aan de gestegen prijzen sinds de kredietcrisis lijken vooral conjuncturele en institutionele ontwikkelingen ten grondslag te liggen. Dat er eerder sprake is van een schaarstepremie dan van een monopoliepremie kan door een gebrek aan kwantitatieve gegevens echter niet expliciet worden vastgesteld.